IPUINGEHIAGO2

LAU AUSARTAK

Neguko egun eguzkitsu batean, 20 urteko lau

neska-mutil, Everest mendira, munduko mendirik handienera joatera pentsatu zuten. Nahiz eta, gogorra izan, azkenean ausartak izan ziren, eta joan egin ziren.

Mendia igotzen hari zirela, konturatu zirenan, hekaitz batek arrapatu egin zien. Momentu hortan beldur asko sentitu zuten, eta etxera joateko gogoa jarri zitzaien. Ez zuten esan baino momentu hori bukaera zela

pentsatu zuten, Baino bapatean beraietako batek harrizko bidetxo batean erori zen. Hori ikustean segitzea pentsatu zuten, ibiltzen hari zirela, harrizko txabola txiki bat ikusi zuten. Ez zuten ulertu nola egon zeiken txabola bat Everest mendian baino dudatu gabe sartu egin ziren.

Barruan zeudela, ekaitza pasatu arte gelditzera pentsatu zuten. Denboraldi bat pasa eta gero, bat ezik, lo gelditu ziren. Nahiz eta logure asko euki beldurrak ez zion uzten lo egiten. Baino mobila artu zuen eta aitari deitzea pentsatu zuen. Bere aitarekin hitz egin eta gero lo gelditu zen, erreskatatzera joango zirelako.

Denak esnatu zirenean, notizi berria eman zien. Oso pozik jarri ziren, eta kanpora joan ziren itxoitera, 2 ordu pasa eta gero ez zuten inor ikusi, eta beraka bakarrik joan beharko zutela pentsatu zuten, baina momentu hortan helicoptero bat etorri zen. Eta momenu hortatik, ez zirela mendi altu gehiagoetara, erabaki zuten.

Julen Moure

EGUN ELURTUA

Neguko goiz eguzkitsu batean, lau neska-mutil abenturazale eta mendizaleak Alpetako Mont Blac mendi ikaragarri handi, beldurrgarri eta elurtsu batera igotzera animatu ziren.

Ia ia puntara igotzera zihoaztela, bapatean, zerua beltz-beltz jarri zen. Buelta hartu eta etxeraka joatea bururatu zitzaien badaezpadaere baina bidearen erdia ere egin gabe zutela ekaitzak harrapatu zituen eta ekaitzarekin batera elur asko. Beldurrez josita eta hotzak zeuden baina ausartak izan ziren eta pixka bat aurrerago joatea erabaki zuten. 500m tara gutxi gora behera harriz eta egurrez eginiko txaboloa xixtrin bat aurkitzeko suertea izan zuten lau neska-mutil ausart haiek.

Txabola hartara pozik eta korrika zihoaztela hara non ikusten duten hartz marroi ikaragarri bat, hura ikustearekin batera azkarrago abiatu ziren txabolarantz. Sartu eta ordulariari begiratzea izan zen denei bururatu zitzaien lehenengo gauza, eta gaueko 23:00ak zirela ikustean denak beldurtu egin ziren baina bi neskak eta mutil batek ezin zuten gehiago eta lo hartu zuten. Baina mutil bat esna geratu zen atearen zirrikitutik hartzari begirik kendu gabe. Halako batean esna zegoela telefonoak jo zuen eta bere gurasoak zirela entzutean pozik jarri zen, gurasoek esan zien hurrego goizean goiz joango zirela bila orain ezin zutelako ekaitzarengatik. Mutila pozik jarri zen eta bestei kontatu nahi zien albistea baina lo egiten utzi zien.

Hurrengo goizean esnatu eta lehenengo gauza albistea kontatzean izan zen eta denak pozik eta kantari joan ziren kampora mutikoaren

gurasoei itxarotera. Baina goiz santu guztia han igaro eta ez ziren azaltzen mutikoaren gurasoak. Nesak-mutilak geroz eta larriago eta gosetuago zeuden eta ideia bat bururatu zitzaien: bi neskak errekara arrain bila joatea eta bi mutilak basora fruta bila eta hala muitlaren gurasoei itxaroten jan zezaketen fruta eta arraina. Halako batean hara non ikusten dituzten mutikoaren gurasoak kotxearekin bidean goraka, orduan janari guztia utzi eta kotxean sartzea, denak mutilaren aitari berogailua jartzeko esatea eta besarkada bat ematea izan zen ziren egin zituzten lehenengo gauzak.

Hala Mont Blac mendi ikaragarri hura jetsi zuten inungo arazorik gabe.

Ane Garmendia.

LAU MENDIZALEAK

Neguko egun euritsu batean,lau neska mutiko 12 urte ingurukoak,

ausartak eta mendizaleak,mendira joan ziren.Mendiak Txindoki izena

zuen eta altua,aldapatsua eta zoragarria zen.Goizeko 8:00etan Idia-

zabalgo plazan gelditu ziren jantzi bero eta motxilekin.Denak elkartu

zirenenan,denbora galdu gabe mendian gora abiatu ziren.Aldapa asko

zuenez,nekatzen ari ziren eta atseden hartzea pentsatu zuten.

Atseden hartzen ari zirela zerua beltza jarri zen eta haizeak gogor

jotzen zuen.Lau umeek beldurra eta negargura sentitu zutenez,

gordeleku on baten bila hastea pentsatu zuten.Mendian goraka

abiatu zirenean,haizeak geroz eta gogorrago jotzen zuen eta ekaitza

hasi zen.Umeek beldur gehiago sentitzen zuten.Hala ere ausartak izan

ziren eta pixka bat gorago igo zirenean,etxe bakarti eta txiki bat ikusi

zuten.Hura ikusi bezain laster,bertara abiatu ziren.

Txabolara gerturatutakoan,atea irikita zegoen frogatu zuten eta

irekita zegoen, beraz aurretik ondo pentsatu gabe barrura sartu ziren.

Geroz eta lasaiago sentitzen ziren,halere ume batek oraindik beldurra

sentitzen zuen.Nahiz eta pixka bat lasaiago egon gose handia zuten,

horrek ez zieten asko lasaitzn lagundu.Gau iluna zen eta goseaz gain,

logure handia zuten beraz bertan lo egitea pentsatu zuten.Denak lu-

rrean exeri eta bata bestearen ondoan,lo egiten saiatu ziren.Lautik

hiruk lo egin zuten baina laugarrena kezkaturik zegoen Txindoki

mendiaren puntan guraso gabe zeudelako,eta horregatik ezin zuen

lorik hartu.

Gaua aurrera zihoan eta mutil bat oraindik lo hartzeko zegoen.Gau osoa

esna zeraman eta zerbait egitea pentsatu zuenez,motxilan zer zuen

begiratzen hasi zen,eta telefonoa zuela ohartu zen.Bere gurasoei dei-

tzea izan zen pentsatu zuen gauza bakarra,denbora galdu gabe horixe

egin zuen.Gurasoek beraien umeak deitzen ari zirela ohartzearekin

batera,pozaren pozez hartu zuten.

Mutikoak esan zien Txindoki puntan zegoen txabola batean zeudela,

gurasoen erantzuna,hurrengo goizean beraien bila joango zirela izan

zen,beraz mutilak lasai egin zuen lo.Esnatu zirenean,mutilak bere

lagunei berri hori esan zielako denak pozaren pozez,kanpora atera

ziren helikopteroari itxarotera.Goiz osoa helikpteroaren zain

egon ondoren,azkenean iritsi ziren beraien gurasoak,orduan iristeare-

rekin batera denak pozik besarkatu egin ziren.

Idazlea: Garazi Telleria