IPUINAK3

LAU UME GALDUAK

Orain dela ez urte asko, 15 -16 urteko lau neska mutiko ausart eta mendizaleak, mendira joatea pentxatu zuten. Mendia altu – altu eta elurtsura joatea pentxatu zuten. Bihramunean ensnatu zirenean mochilak preparatu eta abian jarri ziren, han zioazen tipi – tapa, tipi – tapa, baina ez zuten aztertu motxilan dena zeukaten, begiratu zutenean ikusi zuten ez zeukatela iparrorratza sartu eta nola ez zeukaten ezer, pentsatu zuten harriekin markak egitea.

Hordu batzuk pasa eta gero zerua beltza jartzen asi zenean bildurtzen asi ziren, euria edo asi behar zuela sumatzen asi ziren neska mutikoak. Bost minutura erui zaparrada asi zuen eta bi harrien artean jarri ziren piska bat babesteko. Horduan horietako bat toki guztietara begiratzen asi zen zerbait ikusten bazuen juteko, eta txabola txiki eta zahar bat aurkitu zuen, lagunek ere ikusi zuten eta korrikan joan ziren.

Mutikoak pentsatu gabe barrura sartu ziren. Brruan zeudenean bi neskak kriston buila egin zuten, bi sagu ikusi zutelako, buila egiten zuten bitartean, mutil batek bi saguak hil eta bota egin zituen. Gua iritsi zen eta denak lotan zeuden bitartean, bat bijilatzen gelditu zen, norbait sartzen bazen edo zerbait pasatzen bazen.

Hurrengo egunean, esnatu ziren eta denak janari bila joan ziren bitartean horietako neska batek sua piztu zuen seinaleak egiteko norbaitek ikusten bazituen salbatzera joateko, eta orrela izan zen. Han zegoen abioneta batek ikusi egin zuen seinalea eta segituan beraien gana joan zen.

-zer demontre ari zarete hemen bakar bakarrik?

-Mendizaleak gara eta atzo galdu egin ginen.

-Nahi duzue etxera eramatea?

-Bai bai bai mesedez eraman.

-Abian jarri ziren eta poz pozik etxera joan ziren.

Iñkai Imaz

LAU MENDIZALE GALDUAK

Neguko egun eguzkitsu batean gertatuta dago.Bi neska eta bi mutil mendizaleak Txindokiko puntara doaz arratxalde batean . Bidea aldapatxua da, zuhaitzez inguratutako mendi bat da. Gainera Txindokiko bidean bankuak ere badaude jende askok edaten dute ura iturri hortatio ura menditik etorritakoa delako. Konturatu zirenean iluntzen ari zela harriz egindako txabola bat ikusi zuten, oso polita zen zaharra izan harren. Hozten hasita zeudenez txabolako atea

jo zuten. Ez zien inorrek ireki, atea irekita zegoenez barrura sartu ziren. Nekatuta eta hotza zeukatela lotara joan ziren, juntu-juntu bata bestearekin berotzeko mutil batek ez zuen lo hartu eta zulora begira geratu zen. Norbait beraien bila etorriko zain. Beldurtuta goizean kanpora atera ziren, gauzak hartuta. Etxera joan nahi zutelako esnatuta geratu zen mutikoak 112ra deitu zuen. Helikopteroak ezin izan zuen etorri goiz harte ekaitza zegoelako. Neskak eta mutikoak bildurtuta zeuden inor azaltzen ezelako baina azkaenean helikopteroa etorri zen eta saltoka hasi ziren.

Joseba Urkizar

EGUN MISTERIOTSUA

Neguko egun eguzkitsu batean, lau neska-mutiko ausart, nahiz eta 10 urtekoak izan, Everest izeneko mendi altu eta misteriotsura joan ziren egun pasa.

Mendian goraka zihoaztela bat-batean ekaitz gogor batek eraso zieten. Ekaitzari aurreraka eginez txabola zahar eta txiki bat aurkitu zuten,ondoren barrura sartu eta gaua bertan igaroko zutela erabaki zuten.

Denak elkarren ondoan jarri ziren, gaua goxo-goxo eta bero-bero pasatzeko.Lau neska-mutikoak belduturik zeuden eta ezin zuten lo hartu, ekaitz gogorrarekin.

Ordu bat pasa eta gero guztiak lo zeuden baina bat ez. Ume gaixoa kezkaturik zegoen, inoiz ez baizuen ikusi horrelako ekaitzik. Azkenfinean gizajoa logurak zegoen eta lo seko geratu zen goizeko hiruak izan arren.

Orduak pasa ondoren goiza iritsi eta denak motxila hartuta, txabolatik irten ziren . Ordu laurden pasa eta gero, neska baten amak deitu zion telefonora non zeuden jakiteko. Neskak Everest mendian zeudela esan zion eta amak 112ko helikopteroa bidaliko zuela esanez agurtu zuen. Denak mendian beraka zihoaztela helikoptero bat ikusi zuten parez pare jeisten. Orduan enteratu ziren neskaren amak bidalitako helikopteroa zela. Pozaren pozez umeak saltoka hasi eta barrura sartu ziren etxera bidean.

Leire

IRTEERA OKERRA

Udazkeneko egun eguzkitsu eta polit batean,Idiazabalgo 12 urteko 4 neska-mutiko ausart,Aneto mendi elurtsu, altu eta zelaitsua igotzera animatu ziren. Haizeak gogor jotzen zuen.Ondorioz ume gaixoek, ikaragarrizko hotza zuten.

Etxera joateko asmoa edukita,bazijoaztela,ekaitzak harrapatu zituen.Asko falta zenenz etxera iristeko,txabolaren bat aurkitzea erabaki zuten.Lau umeak era bat beldurtuta sentitu ziren,triste.Bidetik zijoazten,hantxe zegoen,abandonatutako harrizko txabolatxo polit bat.Bertan sartu ziren,gau hotz,ilun eta beldurgarria igarotzera.Ekaitzak,geroz eta gogorrago jotzen zuen.

Denak elkartu ziren,hotz handia bai zuten.Lo hartu ezinik zeuden,bi ordu pasatakoan,denak goxo – goxo lo geratu ziren,bat izan ezik.Esnatuta zegoen umea,era bat ikaratuta sentitzen zen.Ateari ez zion begirik kentzen sekula,animaliren bat etorriko ote.Azken finean,goizeko bostak izan arren,loguraren logurez,gizajoa lo geratu zen.

Iritsi zen goiz zoragarri eta eguzkitsua.Laukotea esnatu,eta irribaretxo bat atera zitzaien. Ze ausartak ziren pentxatuz.Jarraian,bakoitzak bere motxila hartu,

kanpora irten etabata besteari elurra botatzen hasi ziren,jolasean.Gutxi-gora-behera,ordu erdi abt barru,neskeatako bati,amak deitu zion.Ze gertatu zitzaien eta zergatik ez zion deitu amari galdetuz.

Neskatoa asko poztuta,bere amari gertatutakoa eta dei baterako bateririk ez zuela mobilean kontatzen hasi zen.Amak berriz,112ko helikopteroa bidali zuela Anetora esanez agurtu zuen alaba.Orduantxe,goran ikusi zuten,112ko helikoptero zaratatsu horia.Denak pozaren pozez,saltoka hasi ziren.Baina berehala,helikopteroa bera jetxi,eta bertara sartu ziren etxera joateko.

MAITE GARMENDIA

LAU MENDIZALE ADITUAK

Bein goizean goiz neguko egun eguzkitsu batean 4 mendizale gazte eta adituak, mendi, altu eta harrigarri batera joan ziren, Himalallako Kangur mendira. Kanpur erritik kotsez atera ziren eta aparkatu bezain laster oinez abiatu ziren.

Ortik hordu gutsietara, zerua beltz beltza, agertu zitzaien haien buru gainean, horduan, kezketurik, aurrera edo atzera egiteko duda asko zuten eta orduan batek esan zuen:

-Pasa telefonoa, elikoptero bati deituko diot eta- kezkaturik, baina ez zegoen koberturarik, hortik 5 minutura ekaitz gogor bat asi zen.

Bidetik ezkerretara eterata harriz eta egurrez egindako tsabola bat aurkitu zuten eta pentsatu gabe bertan sartu ziren.

Tsabolan barruanbaua irautea bururatu zitzaien eta,3 lo zeuden eta orietako 2 berriz Juntaturik zeuden gauean ez otzik pasatzeko,bitartean horietako bat esnaturik zegoela telefonotik berriro 112 ra deitzea bururatu zitzaion eta kobertura zutela monturatu zenean poziz eta kezkatorik hauxe esan zuen :

-bai? Kaixo Kangur mendian arrapaturik gaude, ekaitzaren gatik- 112 koak erantzun zuten :

-biar goizean goiz abiatuko gara, ekaitzaren gatik, arriskutsua delako-

eta mutikoak loguraren loguraz lo artu zuen.

Hurrengo goizean, denak, esnatu zirenean, gauean 112arekinitzegiten ari zen mutikoak beste 3 rei notizi ori

kontatu zien, eta pozaren pozez elikopteroari itsarotea erabaki zuten,

horduan ezusteko bat gertatu zen, 112koek esan tzien atzerapenarekin joango zirela elikopteroari motorra aberiaturik zegoela eta mutikoak gosearen gosez janari bila joan zirela, hordu 1 pasa ondoren ez zuten ezer jateko bilatu baina derrepente elikopteroaren soinua entzun zuten eta korrika ta presaka tsabolarengana joan ziren eta lurrean (SOS)andi bat jarri zuten elurraren gainean,eta konturatu bezain laster aterrizatu eta Kanpur

errira bueltatu ziren.

Mikel