AZKEN IPUINAK

LAU NESKA MUTILEN EVEREST

MENDIAN GALDUTA

Neguko igande lasai batean, lau neska mutil mendizale eta ausart batzuk, Imalaiako mendi erraldoi, elurtsu, eta Ikaragarrietara joan ziren. Nahiz eta negu gogorra izana, Imalaiako bide gogorra igotzera ausartu ziren, hobeto esanda bidea, Aizgori bezain arritsua zen.

Hortik ordu batzuetara neguko ekaitz bortitz eta arriskutsua hasi zitzaien. Dena dela hori ez zan arazo bakarra, beste arazoa gau ilun eta beldurgarria iritsi zitzaiela zan.

Neska mutilak adorearekin aurreraka segitu zuten, eta bapatean azkeneko indarrak ematen tsabola goxo bat haurkitu zuten, orduan asko pentsatu gabe, sartu eta gau pasatu zuten.

Gau hori, kolere beltza bezain iluna zen, neska mutilak beldurtuta eta hizoztuta, esperantza galtzen hasi zieren, ezekitelako ze gertatu behar zen hurrengo egunean, hori bai, gauza bat bazekiten, hurrengo egunean lan geiago edukiko zutela ibiltzeko,

elurraren gatik. Ainbeste galderekin buruan ez zuten oso lasai lo egin, eta orregatik mutil batek gau osoa esnatuta geratu zen.

Hurrengo egunean, bururatu zitzaien bakarra jatea zan, orduan motsilak hiriki eta bokadiloak eta freskagarriak jaten eta edaten hasi ziren. Bapo jan eta gero, media jeistera erabaki zuten. Orain ez zeuden hain beldurtuta, ezta hizoztuta.

Bapatean izugarrizko burrunbada entzun zuten, burrunbadaren hurrengoa elur jautzi bat ikusi zuten, izugarria zen, egazkin bat bezain azkarra zan, eta neska mutilak begiak iriki irikita eta ahoa irikita geratu ziren, inoiz ez zuten elur jauzirik ikusi eta. Hortik ordu erdira, elur jauzia egon zen tokira joan ziren, eta gertu gertutik elur jauziaren desastreak ikusi zituzten. Bapatean helikoptero eta elurretako motoen zaratak entzun zituzten, haoa irikietatik pozietara aldatu zituzten, ez zuten sinisten, ze gertatzen ari zena hain pozik zeuden, ezin zutela itzegin ere. Helikopteroa etorri eta eraman egin ziren hain pozik zeuden.

ARITZ

LAU NESKAMUTILAK MENDIAN GALDUTA

Udazkeneko egun argitsu batean , lau neskamutil mendizale , mendira joatea erabaki zuten . Eta ez edozein mendira , Pirineoetako Hiru Erregeen Mahaiara , mendi eder , altu eta aldapatsua . Nahaiz eta eguraldi txarra iragarri joan egin nahai zuten . Gaueko zortzietan herriko plazan geratu eta lauak , autobusa hartu eta abiatu ziren pirineo aldera .Goizeko seietan iritsi zirenean motxila prestatu , botak jantzi eta mendia igotzen hasi ziren . Egun eguzkitsua zen eta uste baina hobetoago ari ziren igotzen.

Hortik ordu batzuetara , oraindik ibili eta ibili ari ziren , gaua gainera etorri zitzaien eta ekaitzak jotzen zuen, orrez gain, galduta zeuden ez zekiten nora joan.Zuahaitz , tartean , bide zahar bat aurkitu zuten , mamut bat bezain handia zen.Ausartak izan ziren eta ortik joatea erabaki zuten.Eta ezin sinesturik harriz egindako txabola zahar bat aurkitu zuten , hala ere gaua or pasatzea erabaki zuten.

Gaua zen , eta hotz handia zegoen , zeukaten guztia jantzi zuten eta gainera , oraindik , hotza zeukaten.Azkenean hiru pertxonak lo hartu zuten , baina batek ezin zuen lo egin bere erropa bestehena baino finagoa zen ,orduan beldurrak beldurrez , kanpora begiratzen hasi zen.Bapatean , mobilarekin deitzea bururatu zitzaion :

-112 bai, esan

-Pirineoetako Hiru Erregeen mahain galduta gaude , etorri , mendiaren erdialdean , txabola zahar batean , etorri!

Ia bazekien , hurrengo goizean , denak esnatu eta mutilak , besteei kontatu zien berria.Denak , salto batean altxatu eta elurrez zegoen , zelai batera joan ziren.Lurrean , bi antortxa jarri eta sua eman zien , helikopteroak beraie , ikusteko.Ortik minutu batzuetara etorri zen salbazioa eta denak etxera joan ziren.Bazekiten etzirela , denboraldi luze batean , mendira joango.

Eritz